Czaję się po dachach, przechodzę na palcach po wygodnie ułożonej linie, kręcę się wokół lśniącej niebieskiej kopuły i skaczę między balkonami. Mężczyzna poniżej kontynuuje swoją codzienną rutynę niesienia wiadomości. Musi wiedzieć, że coś się dzieje, bo od czasu do czasu odwraca się i skanuje ludzi poruszających się po ulicach za nim, sprawdzając, czy nie jest śledzony. Jednak na szczęście nie ma pojęcia, że ​​jestem tutaj, przyglądam się z góry i czekam, żeby zobaczyć, czy rzeczywiście przekazuje wiadomość tam, gdzie moim zdaniem zmierza. Choć może to brzmieć jak opis gry Assassin’s Creed z końca XXI wieku, w rzeczywistości jest to Assassin’s Creed Mirage.

Ubisoft Bordeaux obiecał, że ta samodzielna odsłona serii będzie bardziej kompaktowym, skupionym na skradaniu się doświadczeniem, różniącym się od bardziej rozbudowanych gier RPG z ostatnich lat. Chociaż wyobrażałem sobie, że możemy tu zobaczyć niektóre z tych elementów, deweloper dotrzymał słowa i powraca do korzeni serii, skupiając się na jednym mieście – i kilku małych dodatkowych obszarach – aby skupić się na mechanice skradania się, która pierwotnie zdefiniował serię Assassin’s Creed.

Powrót Creeda do domu

W przypadku Assassin’s Creed Mirage udaliśmy się z powrotem na Bliski Wschód do Bagdadu z Basimem, bohaterem, który wielu zna z Assassin’s Creed Valhalla. Miasto jest pięknie zaprojektowane i stale sprawia wrażenie żywego. Rynki tętnią życiem kupujących i handlarzy mówiących wieloma językami, na ulicach widać tłumy ludzi wijących się w skupiskach, a w zacienionych miejscach ludzie odpoczywają od słońca, aby odpocząć wśród kwiatów i liści. Gdzie indziej mózgi Bagdadu z IX wieku dyskutują o polityce i poezji, a niesamowite jest to, że mogę po prostu usiąść na ławce i po prostu słuchać, co się dzieje. Oczywiście nie tylko dla zabawy, ale z wielu rozmów można wyciągnąć wiele informacji, niezależnie od tego, czy jest to lokalizacja strażnika z kluczem do kluczowych zamkniętych drzwi, czy plotka na temat tożsamości następnego celu. Zwiedzanie i odkrywanie wszystkiego, co Bagdad ma do zaoferowania, to ogromna przyjemność.

Jest to szczególnie prawdziwe, jeśli chodzi o powrót do skupienia się na parkour. Powrót starego systemu parkour do gry wywołał nostalgię i nawet po wielu, wielu godzinach nowość nie zanika. Wspinaczka jest teraz zagadką, ponieważ zamiast wspinać się gdziekolwiek i kiedykolwiek chcesz, musisz szukać uchwytów – tu parapetu okiennego, tam odsłoniętej cegły – aby wspiąć się na ścianę. Dodaje to wyzwania, szczególnie gdy ściga cię szereg wrogów i uderza w wysoką, gładką ścianę wokół dobrze strzeżonego obszaru. Jednak obserwowanie, jak Basim zwinnie biegnie po dachach, to ogromny wysiłek, zwłaszcza gdy naprawdę wpadasz w stan przepływu. Parkour nadal wiąże się z pewną frustracją – jak zawsze – gdy musisz idealnie dopasować się do uchwytu, aby Basim się do niego przesunął. Z pewnością istnieje pewien niuans, który sprawia, że ​​wygląda gładko.

Będziesz także często korzystać z parkour, ponieważ większość Assassin’s Creed Mirage będzie wymagała od ciebie ucieczki z obszarów misji ze strażnikami. System rozgłosu powrócił, co oznacza, że ​​tak samo jak ty jesteś świadomy ludzi przemierzających Bagdad, oni również są świadomi ciebie. Zrób coś nieco nikczemnego, na przykład daj się złapać na kradzieży kieszonkowej, a poziom twojego ścigania wzrośnie. Obywatele zaczną wskazywać Cię na ulicach, alarmować pobliskich strażników i wzywać ich, aby Cię upolowali. Jedynym sposobem na powrót do anonimowości jest zburzenie plakatów przedstawiających twoją twarz lub przekupienie miejskich krzykaczy – lub Munadi, jak się ich nazywa – ponieważ jeśli spowodujesz większe spustoszenie, tym zwykłym strażnikom pomogą łucznicy i ciężsi wrogowie, którzy są groźniejsi.

Pozostań w ukryciu, Ukryty

Celem jest, jak można się spodziewać po tradycyjnej grze Assassin’s Creed, pozostać niezauważonym. Kradzież kieszonkowa obejmuje małą, rytmiczną minigrę, która w przypadku niepowodzenia będzie oznaczać, że prawdopodobnie potrąciłeś swoją biedną ofiarę, kradnąc jej torebkę z monetami. Im lepsza nagroda, tym trudniejszy jest ten test i jest Tylko wystarczająco ciasne, aby nawet najcięższe torebki sprawiały wrażenie prawdziwego zwycięstwa. Ale gdzie indziej przygoda polega na jak największym ucieleśnieniu Ukrytego. Masz do dyspozycji pewne narzędzia – zaczynając od rzucania nożami, a później przechodząc do zatrutych pułapek i strzałek berzerkera – ale są one na tyle ograniczone, że naprawdę zmusza cię to do skupienia się na tym, co możesz zrobić za pomocą ukrytego ostrza.

Powracają misje Czarnej Skrzynki, które można znaleźć w głównych misjach fabularnych i kontraktach, które możesz odebrać w biurach Ukrytego. Polegaj na tym, że potrafisz wykazać się cierpliwością. W tych lokalizacjach szukasz pojedynczego wroga lub informacji, ale zanim osiągniesz swój cel, zawsze będziesz musiał pokonać wielu strażników i inne przeszkody. Będąc zuchwałym do niczego nie zajdziesz. Zamiast tego te skomplikowane misje przypominają oldschoolowe gry Assassin’s Creed lub Hitman, w których najlepiej jest zabić wroga jednego lub dwóch na raz.

Assassin’s Creed Mirage to w równym stopniu gra detektywistyczna, jak i skupiająca się na skradaniu. Wizja Orła Basima w połączeniu z twoim prawdziwym orłem, Enkidu, pomaga ci nakreślić interesujące miejsca, niezależnie od tego, czy są to zamknięte drzwi, czy interesująca Cię osoba, i zaplanować swoje podejście. Często do budynku prowadzi tylko jedno wejście lub konieczne może być odwrócenie uwagi, np. najemnicy lub muzyk, więc częścią układanki jest po prostu ustalenie, dokąd należy się udać. Jest to niemal matematyczne i formalne, ale także całkowicie satysfakcjonujące, gdy uda ci się oczyścić cały obszar tak, aby nikt nie zauważył nawet przebłysku białej szaty. To Assassin’s Creed w najczystszej postaci.

Jeśli zostaniesz zauważony, walka jest bezlitosna. Jest zwinna i szybka w porównaniu z wolniejszą i bardziej ociężałą walką w Assassin’s Creed Valhalla, ale także bardziej skupia się na parowaniu. Walka widzi wrogów z prawie trzema poziomami ataku. Normalne ataki, złote ataki, które można sparować, a także nowe czerwone, ciężkie ataki, których można jedynie uniknąć, a nie sparować. Jeśli zdarzyło ci się niedawno pulsować obszar Orłem, który podświetla pobliskich wrogów pomarańczowo-czerwonym kolorem przez dłuższy czas, może nie być możliwe zobaczenie, jaki atak wyprowadzają, gdy są nadal wybrani. To niedobrze, gdy uruchomiłeś alarm i tłumy na ciebie spadają. To szybki sposób na porażkę.

Możesz doskonalić swoje umiejętności bojowe za pomocą niektórych umiejętności, takich jak możliwość kopnięcia wroga po udanym parowaniu, ale większość jest nastawiona na doświadczenie w ukryciu. Walka zawsze wydaje się dla Basima ostatnią opcją – zwłaszcza masowo – i podoba mi się to w Assassin’s Creed Mirage. Ucieczka i przetrwanie pościgu daje o wiele większą satysfakcję niż walka z armią. To naprawdę morderczy plac zabaw dla pacjenta.

Wracając do Basima

Ale to także święto. Wszystko w Mirage nawiązuje do oryginalnych fundamentów wczesnych gier Assassin’s Creed. Niektóre mniejsze kontrakty celowo nawiązują do starych schematów, takich jak wyścigi na dachach, a włączenie Alamutu jest z pewnością dobrodziejstwem dla długoterminowych fanów, nawet jeśli wolałbym mieć więcej okazji do zwiedzania go w wolnym czasie. To samo można powiedzieć o narracji. Jest napędzany przez ludzi i bada własne zmagania psychiczne Basima i relacje, które buduje z otaczającymi go ludźmi, ale jest też w nim nuta mitu, która zawsze była rdzeniem serii.

Ubisoft Bordeaux dodał nawet kilka małych zadań w stylu wydarzeń ze świata w formie Opowieści z Bagdadu, które opowiadają po prostu krótkie historie o pojedynczym obywatelu lub wydarzeniu. To świetny sposób, aby powiedzieć graczom trochę więcej o obecnym mieście i ludziach, którzy tam mieszkają, ale wolałbym, żeby można było je lepiej śledzić, ponieważ w przeciwnym razie nie byłyby zaznaczane na tablicy śledztwa i łatwo się zgubić. To także koszmar, jeśli chcesz dokładnie sprawdzić, czego potrzebują, ponieważ NPC rzadko chcą z tobą rozmawiać.

Na szczęście jednak komisja śledcza jest triumfem. Dobrze jest zaplanować każdy z głównych wątków misji, który śledzisz, wszystkie zebrane wskazówki i to, kto będzie następny na liście trafień. Zasadniczo możesz to zrobić w dowolnej kolejności, przechodząc z jednego wątku do drugiego według własnego uznania. Wydaje się to naprawdę organiczne, ale dobrze prowadzi Cię przez strukturę gry.

Assassin’s Creed Mirage jest grą bardziej zwartą niż jej najbardziej bezpośrednie poprzedniczki, a moja przygoda kończy się po około 20 godzinach, a gra dobrze radzi sobie z oczekiwaniami. Sama tablica dochodzeniowa wyraźnie pokazuje, jaki jest twój ostateczny cel, a wszystko inne wpływa na tę podstawową strategię. Zastanawiam się, czy zrobiono to specjalnie dla tych, którzy przybywają do Mirage z rozległych gier RPG Assassin’s Creed Origins, Assassin’s Creed Odyssey i Assassin’s Creed Valhalla. Z pewnością jest to dostosowanie do moich zabaw z Eivorem i Kasandrą, ale ostatecznie Ubisoft nigdy nie obiecywał, że będzie to potężna gra RPG.

Pomimo bardziej zwartej wizji, udaje jej się dokładnie zamknąć, co to znaczy być grą Assassin’s Creed. Od bardziej klasycznych kostiumów po skupienie się na skradaniu się i usprawnionym parkour – jest to piękny powrót do klasycznych gier. I och, chłopcze, wygląda to nieźle, kiedy to robisz.

Assassin’s Creed Mirage recenzowano na konsoli PS5, a kod udostępnił wydawca.