W większości przypadków nie zastanawiamy się dwa razy nad otwieraniem drzwi w grach. Zwykle są znacznikami postępu, odkrywają więcej świata lub prowadzą cię do skarbca. Niektóre odblokowują się jako nagrody za rozwiązanie zagadek, podczas gdy inne można otworzyć tylko od drugiej strony, co zapewnia wielką ulgę, gdy w końcu okrążysz i wrócisz do miejsca, w którym zacząłeś.

Jednak w Endless Dungeon decyzja, które drzwi otworzyć, a które zamknąć, może być kwestią życia i śmierci. Szerokie wejścia na terenie stacji kosmicznej są zabezpieczone grubymi metalowymi panelami, które trzymają na dystans nawet najbardziej natrętne potwory. Ale kiedy otworzysz ich zamki, pozostaną otwarte, a melanż ogromnych owadów, zbuntowanych botów, galaretowatych mutantów i dziwacznych zjaw po drugiej stronie nie potrzebuje dalszego zaproszenia. Dlatego istotne jest planowanie z wyprzedzeniem i kierowanie ruchem mięsożerców najlepiej, jak potrafisz.

Krótko mówiąc, ta izometryczna strzelanka typu roguelike z dwoma drążkami zawiera rozbudowaną warstwę strategii. Ostrożnie zarządzaj wykopaliskami na generowanych proceduralnie etapach, a pokonanie fali potworów może być tak proste, jak stanie w jednym miejscu i przytrzymanie przycisku strzału, podczas gdy one bezmyślnie wpychają się do twojej skrzynki zabicia. Jeśli nie brzmi to zbyt satysfakcjonująco, potraktuj to jako oznakę dobrze wykonanych przygotowań. Ale także ciesz się tym, póki trwa, ponieważ tylko tak długo możesz utrzymać taką kontrolę.

Krystalicznie czyste

Aby ukończyć poziom w Endless Dungeon, musisz nie tylko zlokalizować wyjście, ale także eskortować bezbronnego kryształowego robota, aby dezaktywować zamek. W większości przypadków ten wesoły robo-pająk idealnie wpasowuje się w gniazdo przy wejściu na poziom, a dopóki jest na miejscu, potwory atakują jedynie sporadycznymi falami. Gdy jednak rozkażesz swojemu botowi przenieść się do innego gniazda lub wyjścia, a on zacznie dreptać w kierunku celu, rozpęta się piekło. Potwory gromadzą się w nieskończonych strumieniach z dowolnych gniazd, które odkryłeś, dopóki bot nie uspokoi się ponownie, a jeśli go zniszczą (lub ciebie), gra się skończy.

Dobra wiadomość jest taka, że ​​nie jesteś sam. Mieszanka podróżników, którzy utknęli na tym odległym kosmicznym wraku, nurkuje w jego głębiny w parach lub trójkach, więc zawsze masz co najmniej jednego przyjaciela, który cię wspiera, kontrolowanego przez innego człowieka lub sztuczną inteligencję Endless Dungeon. Ponadto za każdym razem, gdy otwierasz drzwi, zdobywasz zasoby – kolejny ciekawy szczegół w tej zagadce – dzięki którym możesz konstruować automatyczne wieżyczki strzelnicze, pulsatory EMP, tarcze itd. w punktach rozproszonych po prostokątnych pokojach. Kiedy nadejdzie czas, aby rzucić się do wyjścia, kilka sprytnie rozmieszczonych działek strażniczych może przechylić szalę zwycięstwa na twoją korzyść.

Endless Dungeon znakomicie równoważy te czynniki. Wieże są przydatne do zmiękczania hordy, ale mogą zostać przytłoczone i zniszczone, jeśli zostaną całkowicie pozostawione bez opieki. Jeśli chodzi o drużynę, rozdzielenie pozwala na pokrycie większego terenu, ale osłabia siłę ognia w porównaniu do walki ramię w ramię. Na szczęście, niezależnie od decyzji, skuteczne opcje zarządzania sztuczną inteligencją i zespołem sprawią, że gra solo będzie nadal fascynująca. Możesz zostawić jednostki do obrony określonego miejsca lub wezwać je, aby podążały za twoim przykładem, a także przełączyć się na bezpośrednie kontrolowanie dowolnego miejsca. Pozostawieni samym sobie, twoi kumple nie tylko stoją w miejscu, ale pracują w pomieszczeniu, inteligentnie ustalając priorytety swoich celów i unikając obrażeń, chyba że zostaną zalani.

Strzelec taktyczny

Potwory, z drugiej strony, nie są zbyt inteligentne, ale w pewnym sensie o to chodzi, ponieważ łapczywie skupiają się na krysztale lub czymkolwiek smacznym, co stanie im na drodze. Każda z czterech ras ma jakąś elementarną słabość – na przykład robaki nie lubią ognia – warto o tym pamiętać, rozważając zalety i wady odkrytej broni, a jeden typ, rozmycie, jest szczególnie trudny, ponieważ mają zwyczaj wycofywania się z istnienia, a następnie materializowania się w pobliżu kryształu. Jest też kilka wytrzymałych elitarnych typów, na które warto uważać, ponieważ zadają ogromne obrażenia w walce wręcz lub bombardują cię z dystansu, ale tutaj przydadzą się specjalne ataki każdej postaci.

W strzelance na dwa drążki wszystko jest naprawdę proste – dalekie od dynamicznie rozwijających się piekielnych sprintów, powiedzmy, w Nex Machina. Twoim głównym zmartwieniem jest siła ognia kontra waga liczb, które decydują o tym, czy fala bestii odepchnie twoją linię obrony, czy też zwiędnie jak przemoczony Weetabix. Tylko większość wrogów, w tym garść starannie zintegrowanych bitew z bossami, zmusza cię do martwienia się o unikanie wzorców ataków podczas wybuchu. Z drugiej strony często jest to ulga, ponieważ śledzenie pozycji twojej postaci lub bota w zatłoczonym pokoju może być trudne. A kiedy jesteś otoczony, twoje zdrowie wyczerpuje się w niepokojąco szybkim tempie, gdy grzebiesz w kieszeniach w poszukiwaniu apteczki.

Jednak strzelanie to tylko jeden z aspektów przetrwania, a kiedy połączysz wszystko w jedną całość, nastąpi cudownie organiczny przypływ i odpływ tempa i wyzwań. Każdy poziom rozpoczyna się w spokoju, gdy otwierasz drzwi z holu wejściowego, a wszelkie stworzenia za nimi wpadają w kierunku ich zagłady. Ale potem znajdujesz i aktywujesz generatory zwiększające zasoby w odległych pomieszczeniach i musisz chronić je przed atakiem, być może kupując wieżyczki lub przekierowując eksplorację, aby trzymać je z dala od trasy marszu potwora.

Tak czy inaczej, powoli, ale skutecznie odblokujesz wszystkie główne arterie na bieżącym piętrze, zbierając zasoby, broń i ulepszenia, jednocześnie uwalniając coraz większą liczbę podłych ludzi. Jak można się spodziewać po grze typu roguelike, szczęście w układzie odgrywa swoją rolę, decydując o tym, jak zacięta będzie każda bitwa, ale ostatnia wędrówka jest prawie zawsze gorączkowa i stanowi test twojej obrony, a także palca na spuście.

Licencja na relaks

Jednak niezależnie od tego, jak wielki jest chaos, przygody twojego gangu pozostają uroczo ironiczne i wyluzowane. Endless Dungeon jest wydawane przez firmę Sega i czuje bardzo klasycznie Sega – oczywiście nie w sensie błękitnego nieba, bo nieba w ogóle nie ma, ale w jasnym, masywnym, funkowym klimacie, który zamienia zimne metalowe korytarze w przestrzenie do zabawy. Bohaterowie również są autentycznymi osobowościami, pomimo ograniczonych dialogów, kostiumów z komiksów i postaw diabelskich trosk, zrodzonych z powtarzających się fatalnych wypraw i wskrzeszeń. Cartie, gatling gun uzbrojony w gąsienicę geografa, jest zdecydowanym faworytem, ​​pełnym dziecięcej radości na myśl o dokonywaniu nowych odkryć, a także zabijaniu.

Kolejną ważną postacią jest przystań, do której wracasz pomiędzy wypadami, która sprawia wrażenie wyrwanej z taśmy z 2000 roku, gdzie znajdziesz bar i zespół grający uduchowione ballady, a na obrzeżach kręcą się różni handlarze z kosmosu. To miejsce na relaks i integrację. Zjedz pięć drinków przed ponownym wyjściem. A gdy już tam będziesz, wszelkie informacje i bibeloty, które przyniosłeś, służą otwarciu alternatywnych tras przez kompleks lub zachęceniu różnych postaci do podniesienia rąk (lub czegokolwiek, co mają zamiast rąk) w celu wyboru. Każdy z ośmioosobowej drużyny, którą ostatecznie utworzysz, ma także do wykonania wieloetapowe zadanie poboczne, które odblokowuje stałe miejsca na atuty, co stanowi zachętę do wypróbowania ich wszystkich.

Rzeczywiście, prawdopodobnie spędzisz tu kilka godzin, po prostu próbując nowych kombinacji miejsc i personelu, zanim rozważysz szczegóły zakończenia biegu. Do tego czasu podświadomie zaabsorbujesz zalety i wady wszystkich drobnych decyzji, które możesz podjąć, ciesząc się jazdą. Na przykład, gdzie umieścić wieżyczkę, jak zorganizować zespół i kiedy zostawić klamkę w spokoju.