10 lat to dużo czasu w półświatku przestępczym. Frakcje przychodzą i odchodzą, władza zmienia ręce, zasady gry się zmieniają, a może nawet niektóre stare twarze wychodzą z emerytury na ostatnią przejażdżkę. Z pewnością dotyczy to tego drugiego przypadku w przypadku Payday 3, gdzie oryginalny gang złodziei powraca do swoich starych nawyków w najnowszej wersji Starbreeze Studios. Ale co z resztą? Cóż, jest mniej więcej jak zwykle.

Biorąc pod uwagę, że Payday 2 nadal cieszy się popularnością wśród dziesiątek tysięcy graczy, wielu fanów prawdopodobnie uzna to jedynie za dobrą rzecz. Ale dla każdego, kto w ciągu ostatniej dekady wypadł z symulacji sprzeniewierzenia dla wielu graczy Starbreeze, być może zechcesz jeszcze uniknąć przekazywania pieniędzy chłopakom w maskach.

Mamy tu do czynienia z umiejętnie stworzoną, a jednocześnie uparcie staroświecką strzelanką kooperacyjną. I choć Starbreeze dał sobie mnóstwo miejsca na rozwój, w tej chwili Payday 3 kradnie trochę zbyt liberalnie swojego poprzednika, aby przedstawić niezwykle przekonujący argument na rzecz własnego istnienia. Niemniej jednak, oceniany po prostu na własnych warunkach (tj. jako większy i lepiej wyglądający pojazd na więcej Payday), ta kontynuacja bardzo dobrze rozumie swoje zadanie i wykonuje swoje zadanie.

Pokaż mi pieniądze

Pierwszą zauważalną zmianą w Payday 3 jest zmiana scenerii. Zamiast ulic i bocznych zaułków Waszyngtonu zespoły czterech złodziei (albo całkowicie kontrolowanych przez graczy, albo uzupełnionych sztuczną inteligencją) plądrują teraz banki, sklepy, galerie i inne cele o dużej wartości w Nowym Jorku. Ogólnie rzecz biorąc, jest to dość rutynowa zmiana lokalizacji, polegająca na zamianie jednego miasta środkowoatlantyckiego na inne, ale przynajmniej pozwala Starbreeze wykorzystać kulturowe kamienie probiercze Wielkiego Jabłka do niektórych bardziej unikalnych elementów scenografii Payday 3, a wszystko to przy jednoczesnym większym poczuciu skali poprzez starannie opracowane choreografie ujęć panoramy Nowego Jorku i jego różnych punktów orientacyjnych.

Jednak obecnie dostępnych jest tylko osiem misji w momencie premiery i chociaż z pewnością są one zaprojektowane do powtarzania, podczas gdy Starbreeze nieuchronnie pracuje nad przyszłymi dodatkami do listy, ten początkowy wybór nadal wydaje się nieco skromny jak na cenę wywoławczą Payday 3. Niemniej jednak jest tu kilka świetnych punktów kulminacyjnych serii, w tym napad na składowisko, podczas którego Twoja nagroda w postaci chemicznie delikatnych komponentów zaczyna tracić na wartości, gdy tylko wyjmiesz je z chłodni, zmuszając graczy do szybkiej operacji eksfilacji. Połączenie ręcznie wykonanego i proceduralnego projektu Starbreeze, w którym mapy są często zmieniane za pomocą zmiennych, takich jak modyfikatory Private Security, które wzmacniają i zmieniają orientację środków bezpieczeństwa, również w dalszym ciągu dobrze sprawdza się podnosząc wartość powtórki, zapobiegając sprawianiu, że napady wydają się całkowicie przewidywalne .

Kolejną pozytywną zmianą jest przejście Starbreeze z własnego silnika gry Diesel na Unreal 4, a różnica jest widoczna gdziekolwiek spojrzysz. Postacie, środowiska, a nawet broń nie są już przestarzałe przez surowe, płaskie cechy Payday 2, oferując większy poziom szczegółowości połączony z płynnością gry, co podkreśla ulepszoną mechanikę strzelania i poruszania się w grze. Wierność nie przekracza zbytnio granic, ale ulepszona wartość produkcyjna PayDay 3 z pewnością sprawia, że ​​napady są pod każdym względem przyjemniejsze i bardziej intuicyjne.

Pod zaktualizowanym kosmetycznym blaskiem Starbreeze wyrafinował także rytm i przebieg napadu w każdej misji, tworząc kilka nowych „faz”, które wzbogacają i komplikują kierunek udanej (lub nieudanej) kradzieży. Łagodząc tonalne uderzenie kręgosłupa, które często może wynikać z nagłej eskalacji tajnego sabotażu w Payday 2 w otwartą wojnę, na przykład faza poszukiwań polega teraz na tym, że ochrona na miejscu wstępnie śledzi twoją załogę po wstępnym wykryciu, co skutkuje ryzykowną grą w kotka i myszkę można temu zaradzić, usuwając dowody włamania.

Tymczasem negocjacje wprowadzają inteligentną mechanikę, w której możesz wypuścić zakładników na zewnątrz policji, aby zyskać więcej czasu na zabezpieczenie łupu i zaplanowanie wyjścia. Te dodatki znacznie poprawiły tempo każdej misji, umożliwiając bardziej autentyczną i namacalną kompilację do niemal nieuniknionego crescendo kul i krwi, zapewniając jednocześnie więcej opcji i czynników strategicznych do rozważenia po drodze.

A kiedy akcja przeradza się w frontalny atak pomiędzy twoim gangiem a różnymi jednostkami reagowania Nowego Jorku o coraz większej sile, chłopcy w niebieskich ubraniach nie będą się bawić. Sztuczna inteligencja wroga wydaje się znacznie ulepszona w porównaniu z Payday 2; nie zadowalając się już wesołym wchodzeniem na twoją linię ognia, siły specjalne będą teraz napierać naprzód jako oddziały taktyczne, próbować flankować twoje drogi wyjścia i bardziej autentycznie reagować na kontekst każdej sytuacji, na przykład ostrożniej pracując wokół cywilów.

Wielu z tych problemów można oczywiście uniknąć, jeśli od samego początku zastosujesz politykę płaszcza i sztyletu, a wykonanie idealnego biegu w ukryciu pozostanie własnym wyzwaniem (szczególnie podczas pracy z przypadkowymi graczami), Payday 3 oferuje mnóstwo nowych opcji ostrożnego wydobywania towarów bez alarmowania kogokolwiek, w tym pionowe ścieżki do infiltracji budynku oraz narzędzia takie jak przenośne kamery, które można przyczepić do strażników wroga. Z drugiej strony, Starbreeze jest w równym stopniu dostosowany dla tych, którzy wolą walczyć głośno i dumnie, dzięki dodaniu potężnej broni Overkill, takiej jak granatniki, idealnej do przebijania się przez ciężkie jednostki wroga w mgnieniu oka.

Te dodatki, wraz ze wszystkimi rozszerzonymi funkcjami dostosowywania postaci i wyposażenia, które seria zawsze dostarczała masowo, wykonują dużą część pracy związanej z poszerzaniem i pogłębianiem kompetencji Payday 3 w zakresie taktycznie zorientowanej choreografii napadów.

Dynastia Gangów

Jednak nawet przy całym tym zaostrzonym projekcie i rozszerzonej zawartości nie ma nic przełomowego w niczym, co robi Payday 3 w porównaniu z poprzednimi iteracjami. Nadal będziesz przechodził przez znajomą rotację planu i wykonania, zaprojektowaną tak, aby można ją było powtarzać aż do osiągnięcia mistrzostwa na najwyższych poziomach trudności, w nieskończoność, prawdopodobnie przez następną dekadę. W ten sposób Starbreeze wydaje się być bardzo atrakcyjny dla zwolenników franczyzy w przypadku tej kontynuacji i choć jest to sprytne posunięcie jak na serię, która 10 lat sukcesów zawdzięcza dużej grupie powracających potencjalnych przestępców, to sprawia, że ​​Payday 3 jest trudniej sprzedać osobom spoza wcześniej ustalonej bazy graczy.

Ostatecznie najlepszą i najgorszą rzeczą do powiedzenia na temat Payday 3 jest to, że nawet przy wszystkich ukrytych ewolucjach, które wdrożył Starbreeze, jeśli chodzi o ogólne pociągnięcia, gra jest bardzo podobna. Chociaż obecni fani będą w znacznie lepszym miejscu, aby docenić sumę tych wszystkich minutowych iteracji, inni mogą z łatwością zinterpretować podejście Starbreeze „Jeśli to nie jest zepsute” jako brak ambicji ze strony studia.

Biorąc to wszystko pod uwagę, deweloper ma pełne portfolio dowodów na poparcie swojego deklarowanego zaangażowania w ewolucję i rozszerzenie Payday 3 znacznie poza to, co już jest, z napiętym planem działania już określonym na pierwszy rok premiery. A co do tego, czy chcesz zainwestować w tę podróż teraz, czy później… cóż, to ostatecznie zależy od Twojego apetytu na pętlę rozgrywki, która po raz pierwszy umieściła Payday na mapie prawie 12 lat temu.